Nolcak ki böyle...?

Şu zamanı bir tutamadım ya şöyle

 Hani mevsimlerle de bir alakam kalmadı.

Nasıl eskiyor gelecek , gelmeden?

Sabah havalandırılan evler gibiyim

Hiç yoktan yere soğuyorum kendimden

Ve artık beğenmiyorum küçük ağızlı kadınları

Gülemiyorum en cana yakın sırnaşmalara

Ve artık göremiyorum şimdiyi öylece

Gözlerim mi eskidi , solmuş sanki her şey.

Hiçbir şey ağlamadan hemen akşam oluyor

Yatağımda bıraktığım çukura yabancıyım

Hiç mutlu değilim n’olcak ki böyle?

Ben hiç mutlu değilim ya , n’olcak ki böyle?

Şu ben denilen yabancıyı atamadım içimden

Ah canım kendim , nolur bana zarar verme

Dokunduğum deriler sahibinden dökülmüştür

Boşlukta silinmiştir çıkardığımız sesler

Günlüğe yazılmamış kayıp bir gün gibi

Gerçek sanki kendim için anımsadığım her şey

Ve artık korkmuyorum ölümün ağrısından

Söylemişlerdi zaten başlayan her şey biter

Ve artık alıyorum verdiğim anlamları

Pek bir hoyratmış çırılçıplak gerçek

Peki kime yeni gelebilir , bende eskiyen ben?

Şu zamanı bir tutamadım şöyle..

Hiç mutlu değilim n’olcak ki böyle?

Hiç mutlu değilim ya ben , n’olcak ki böyle?

Seni Hatrıladığım Gibi Kalırsın Sandım

Seni Hatırladığım gibi kalırsın sandım

Hep aynı kahkülünle seni gördüm köşede

Unutacağım diye korktum resmine baktım

Sanki resimler solarken sen hep yeni kaldın

Bilirsin hayaller mekandan münezzehtir

Seni kendime aldım , hayalden dünya yaptım

Münezzehmiş zamandan kurulan bu hayaller

Seni hatırladığım gibi kalırsın sandım

Seni hatırladığım gibi kalırsın sandım

Yıktım, tekrar kurdum bende bıraktığın seni

Olduğundan da güzel hatırlanan anılar

Her gece o köşeye gelip sana sarıldım

Sen hep yenilenirdin , hayallerin eskirken

Hayallerin eskirken, sen hep yenilerindin

Zamanın yeliyle yanıyor dönüş biletin

Seni hatırladığım gibi kalırsın sandım.