Yol

YOL

-Yol gitmek içindir.

-Hayır, yol çıkmak içindir.

Tüm kusurlarımı insan olmama bağlıyorum.

Bilerek yanılıyorum, bu yanılmak mıdır?

Olmuyor neyi koysam, kalbimi dolduramıyorum.

Bu beyhude arayış bir son bulacak mıdır?

Zaman geçiyor, mekan değişiyor, son geliyor.

Geldiğim yerlerden, kendimi getiremiyorum.

Ölelim, belki ölümü ansımaktır bu arayış.

Ben insanım bunu telafi edemiyorum.

Doğru yolu biliyorsam, yanlış yol tercihimse,

Bile bile yanılıyorsam, bu yanılmak mıdır?

Ben, bütün gün seni düşünüyorum  Allah’ım.

Nasılda, ne kadar çok her yerdesin sen?

Daha şiirim bitmeden, sonun biliyorsun.

Biliyorsun, daha ben yola düşmeden, -sen diyerek.

Yolun sonunu göremeyeceğimi Sen biliyorsun.

-Bak nefsimü, bu yollar gitmek içindir.

-Hayır bu yollar çıkmak içindir.

Bitecekse, başlamak bitmenin bir ucuysa,

Ve her şey zıttının ta kendisiyse.

Faizden kazandığı parayla, kumar masasında, içki içerken,

Bu mudur ölümün korkusunun yansıması?

Bu arayış, ölümü ansımaktır belki, ölelim.

Biliyorum, yanlışta gitsem yol sana varacaktır.

Olmuyor neyi koysam, kalbimi dolduramıyorum.

Ezeli akıbetin, bir çeşit sancısıdır, yaşantın.

Ve yanlış şeylere meyil edişindir yalnızlığın.

İşte gerçek orada ve sen hep biliyordun.

Nefsim, hadi gidelim.

-Yol bitmek içindir.

-Buralar hep bizim olsun, hiç gitmeyelim.

Gidememek

Şimdi  burada değilde;

Çok uzak bir yerdeyken,

Daha da uzak bir yerlerde  olmayı,

İstemek vardı…

Rabbim benim olmayan çok yabancı bir yerde,

Uyuşmazlığa ve yalnızlığa tüm gün seni soruyorum

Arıyorum sonra, bana benzeyen  bir şeyler

Bulamıyorum, bulamayışım bir acıya benzemiyor

Ben acıya bile acıyorum, geçip gideceğinden

Bir de çok saçlı kadınlara acıyorum.

Hangi yoldan gidilir ki geçmişe?

İsteyipte gidemeyen herkese acıyorum.

Bir balkondan ıslak bir kahkaha düşüyor önüme.

Kadının sesi kalabalık evlere benziyor.

Her şey, bir şeye benziyor bakıyorumda.

Niye böyle oluyorlarıma, yanıtlar arıyorum.

Sonra, bana benzeyen bir şeyler arıyorum.

Peki niiye böyle oluyor? düşünüyorum….

Tabi ondan oluyor, yüzümü saçla örtmediğimden.

Tabi ondan oluyor gelemediğimden geçmişten.

İnsanım ya, bunu telafi edemediğimden,

Belki isteyipte gidemediğimden…

Şimdi burada değilde.

Çok uzak bir yerdeyken.

Daha da uzak bir yerlerde olmayı,

İstemek vardı…

müjde'yi unutmalıyım

Müjde’yi Unutmalıyım

Ne yaman şeydir, bir hayal putunun yıkılışını,

Tozmasın diye göz yaşımla suladığımı,

Unutmalıyım.

Seni , senlerle karıştırıyorum Müjde.

Tüm renklerde seni arıyorum.

‘’sen’’ diye büyüttüğüm bu ruhu,

Bedenine denk getiremiyorum.

Ayır malıyım müjde

Gerçekle hayali ayır malıyım.

Ya öpmeliyim sesinin kaynağını.

Ya da unutmalıyım.

Biraz vaktin var mı müjde?

Bizde namaz kılalım.

Adını verdiğim bu put.

Bir ibrahim bekler.

Seni de sen olduğun için istemiyorum.

Aşmaktır bu haddimi gökkuşağını geçene dek

Al şu seni, bundan sonra böyle ol.

Yoksa boşa gidecek bunca sevmek.

Sen neye benziyorsun, bulamıyorum.

Hatırlanmakta zorlanılan bir çocukluk anısına?

Ya seni bana katalım Müjde,

Ya da seni benden ayıralım.

Açtığın yarayı kapatmayacaksın, dönsen bile.

Hiç gücüm kalmadı

Unutmalıyım Müjde.

Unutmalıyım.