Şiirler: Haziran 2017

13 Haziran 2017 Salı

Bir Köşe de Yaşayanlar

Bir köşesinde şehrin
Kimse tarafından sevilmeden
Yaşıyorum…

Bir yalnızlık büyüyor içimde
Yaşı , yaşıma denk.
Sabahın beşlerine değin benimle.
Hatıramın cam kesiklerinden akan kanla,
Yalnızlığımın toprağını kan-lıyorum.
Bir yalnızlık sünüyor içimde.
Kimse tarafından sevilmeden,
Yaşıyorum…

Bir mucize beklerken…
Günler birbirine benziyor iyice.
Neyse ki yaşıyorum…

Ölüm saatlerim bunlar benim.
Bir aşk’a başlamak için;
Uygun zeminler arıyorum,
Sivrisi ruhuma batan tepeler de.
Yaşı yaşıma denk yalnızlığımın,
Allah’ın beni koruma şekli olduğuna,
Annemin utangaç çocukluğuma verip,
Çözüp bileklerimin iplerini
Yaşıyorum…

Gece III

Geceyi ,
Can veren bedenler gibi,
Sızıyla söküp alıyor zaman.
Dökülüyor sokağa insanlar,
Yerini alıyor mavi, siyahtan.
Gözlerimse kapalı uyurcasına,
Hep zihnimin karasıyla uyanık kalıyor.
Sızıyla söküp alıyor zamansa,
Alabileceği her şeyi.

Geceyle oynamaksa,
Her yiğidin harcı değil.
Gözlerime oturan bu mor ölüm,
Neşeli gülüşmelerinizi zihnime
Kurşun kalemler gibi saplıyor.
Yüzümü cama döndüm durdum.
Sanki ardımda bir hayalet uyuyor.
Geceyi kalbime koydum durdum.
Artık kan bulaşan pencerem de
hiç sabah olmuyor.

12 Haziran 2017 Pazartesi

Kan uykusu

Rüzgar;

Açıyor toprağını

Ne zorlukla kuyuladığım

Kan kuyusu zulalarımın.

Beni öldür ey rüzgar.

Beni geçmişe boğma.

Şehirlerde kaldı

Büyüdükçe uzaklaştığım

Acıya ırgat olmuş

O yapayalnız uzaklığım.

Mayası ise zamandır,

Üstünü hışımla örttüğüm

Rüzgarın açtığı

Kan kurusu toprağın.

İçimde bir gitmek var hep

Gitmeklerle bitmeyen

Bilmediğim şehirlerin,

Bildiğim zifir gecelerine.

Hep İçimde bir gitmek…

Hiç var olmadığım yerlere

Oraya aitmiş gibi gitmek.

Kan kuyusu gömülere

Yeni ırgat anıları eklemek için

Büyüdükçe uzaklaştığım

Rüzgarın yırttığı geçişlerden geçip

kanla geçmişte boğulmak için .

beni geçmişe boğmak…

Kalbim

Hatırlar bir heyecanı

Terk edilmiş bir şehir gibi

Teslim olur doğaya

Kalbim.

Ben olmadığım zamanlarda,

Elbet mutlu olacağım.

O kadar çok kaçacağım ki ;

Kendime geldiğimde

Beni terk etmiş olacağım.

Yüreğim sevmekle sınandı,

Sevmelerin terk ettiği şehir de.

Dün öğlenleri sevdim,

Bugün akşamları.

Hep bir şeyler sevdim.

Hiç ama hiç aksatmadım.

Bir sevinci hep arar,

Yitik hatıralarda ki

Teslim olur doğasına

Hep özlem, hep yarımlıklar.

Elbet hoşnut olacağım.

Yontarak taştan bir benliği,

Kendime yeni benler yapacağım.

Özümü koyup aralarına,sonra

Gerçeğimden şüphe duyacağım.

Kalbim!

Canım benim.

Düşeceksin kaburgalarımın arasından,

Biraz daha kırılırsan…