Tut Ellerinden

Tut ellerinden yarımlıkların
İşkence akşamlarının da öyle
Çay tepsisinde nasıl buldun çocukluğunu?
İnsan bir kanepeyi bile seviyor bazen
Tut ellerinden işkence akşamlarının
İnsan desenlerde yüzüyor bazen öyle
Göğsüm yıldızlara çarpıyor bu gece
Allahla benim aramda , benim aram aralıksız
O biliyor diyorum! Siz üze durun...
O rahmetini çalıyor göğsüme.
Ve şeytanlar karşımda sinir krizi geçiriyor
Gözlerimi sızlatıyor bir sahip bulmak
İlk defa çakmak çakma ihtiyacı duymuyorum
Şaşkınım! Sevmeye layık olanı buldum....

Hadi! Tut ellerinden işkence akşamlarının
Duvara vurduğun başın değildi! Hatırla...
Sen hayatı vurdun duvara , sarsılmadı bile
Isırgan otuna bile çare buldum hatırla...
Hadi hatırla , çamurlu yolda giderken
Bir amerikan filmi edasıyla

Tut ellerinden şu bilinçaltının
İzah edemiyorum bazen , o kadar öyle
Nasılda yalnızım diyorum , nasılda?
Yaşadıklarımın üzerinde bıraktığım etkiden öyle
Bir bardak katran gibiyim öyle
Bulaştığım her rüyanın dökülürken içine
Anlıyorum! Hatırladığım kadar güzel değiller
Süslüyorum hayalleri şu zihnimde

Tut şu işkence akşamlarının elinden
O şiirleri okumayacaktım, duracaktım
Şairlere suç atamam , olamaz
 Onlar gibi güçlü değilken acıya
Az alçaktan uçacaktım evlerin çatısına
Bir apartman arasında ölmeyi beklemezdim öyle
Öyle mi? Öyle...