Üzüntü Kuyusu

Düşer miyim bilmem yeniden

Ne kadar istemiyor görünsem de

Yüreğim özler , hep yüreğim özlem

Öyle işte yüreğim ister

Usul usul zihnim de yaşanır yeniden

O eski günler , güzel günler

Eskiyen her şeye bulaşır özlem

-Gökyüzüne bir kuyudan bakıyorum

Dünyayı tüm güzellikleriyle,

Yer yüzünü bütün süsleriyle

Benim kılsanız üstüne.

Ben yine; -gökyüzüne bakıyorum.

(en sevdiğim yüzün – gökyüzün. malik’im)

Dibinden kuyu’nun;

  Ayaklarım ile hissederim suyunu

 Ellerim ile sıvazlayıp duvarını

Bir kervan beklemeden

Sızımla zevke boyuyorum kuyumu

Düşer miyim bilmem yeniden

Lavanta kokan zihnimin kumpaslarına

Tekrarı olmayan hayatın , her günü aynı

Depresyon sabahlarında , sabırla geceye

Varırım geceye , varırım bakarım

Üzüntü kuyumun duvarlarında, ölülerin resimleri

Batmış gemiler , gitmiş ve hiç gelmeyecekler…

 yüreğim özler.