Size şöyle diyeyim;
Bakın! Ben hep deliliğe özendim
Kalktım , uyudum , sonra mandalina soydum.
Ne ben dünyadayım , ne dünya bende.
Ben hep deliliğe vurdum.
Bir hikaye aradım , dahil olmak istedim.
Hep silinerek arkadan geçtim.
Sütün tadında , otun tadını bulmak gibiydi beni bulmak.
Size öyle diyeyim.
Silikce geçerken olayların içinden.
O olayları en çok ben yaşadım içimde.
Organlarımı israf olarak düşündüm hep.
Elimi , saçlarımı ve şu aklımı.
Ucuz yoldan satabilirdim mümkün olsa birine.
Size şöyle diyeyim ;
Bir suç işlemek istedim bazen.
Adımın önüne ‘’suçlu’’ sıfatı konulsun diye.
Bari devlet indinde bir sıfatımız olsun diye.
Kalktım , uyudum. Birden delirdim.
Mandalinayı duvara vurdum, sonra delirdim.
Bir deli aklını özler mi?
-
Hatırlarsa tabii!
Delirdikten sonra , kendime deli demeyi bıraktım.
Geçtiğim yollarda başka ayak izleri gördüm.
Onlarda kendine deli demiyordu anlayın.
Silikçe geçerken olayların içinden,
Onlarda kendini arıyordu anladım.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder