Beni Öldüremedin , Yaşayamıyorum

Aşkı iki kişi yaşar;

Bir kişi unutur,

Bir kişi de acıyla hatırlar…

Adın tüm soykırım tarihlerinden daha acı.

Duyduğumda savaş artığı bir topun,

İnfilakına benzeyen bir sızı olarak,

Yüreğimin derinliklerinde ateşleniyor.

 sonbaharda bir aşka düşmek

 nedenli yüce bir hata.

Tüm hatlarımla seni düşünüyorum,

Titrek şiir , solgun bir şarkı , son hatıra.

Ben şu vakitlerde saydam bir tenin,

Sana dokunduğunu düşlüyorum.

Yüzün pencereye dönük pakıyorsun dağlara,

Biliyorum , biliyorum. Sen de inanıyorsun ferhata.

Soramadım , korkunç bir cevap verecektin.

Yüzün benim yüzümken,

Beni neden sevmedin?

Beni öldüremedin , yaşayamıyorum.

Bırakıldığımız yerden çok uzaklardasın ve

Belki yeni bir aşkın tam ortasında sen.

Ben başladığımız ilk günün şevkinde.

Ne ölebiliyorum , yahut ne iyileşiyorum.

Ne doydum sana , ne aç kaldım, anlamıyorum.

Gök kadar yüreğim seninle doldu, taşıyamıyorum.

Gittin beni öldüremedin,

Yaşayamıyorum….