Çok
aradım.
Beklemekten
usandım…
Bir
rüzgar sesiydi hatıramda
Yüzümü
meleklere okşatan.
Yüreğim
kendi kanında boğuldu
Sıkışan
sevgisini kusamamaktan.
Uçamamaktan
öldü gökyüzü,
Köreli
verdi kanatlarım.küskünüm
Küskünüm
aradığımı bulamamaktan…
Çok
aradım
Aramaktan
yenildim…
Allahım
ben…
Ben
Allahım çok…
Yalnızların
toplamından bile yalnızım.
Kafamın
içinde tekrar eden bir katliamın,
Kan
izlerini silemiyorum ben Allahım.
Yurt
edemiyorum şu evleri , dağları , anneleri.
Allahım
ben çok sahipsiz kaldım.
Beni
bir bıraksalar varlığımın sancısında,
Allahım
ben , ben varım!
Çok
aradım.
Ben
ve anlamım?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder