Akşam göklerde asılırken
Arka bahçede ağaçlar korkuyor
Hep akşam olunca yemek yiyoruz
Turuncu pilav ve yeşil soğan
Ve neden bizi izleyen eşyalar ağlıyor?
Dedemin çantasında ise önemlilik var.
Arka bahçede ağaçlar büyüyor b u sıra da.
Birkaç yıla kalmaz dedem ölür , yabancı olur
( ölen herkes atık bir yabancıdır bize)
Öyle ilginç ölür ki , suratı resimlerde solar.
Ve bunu eşyalar anlar , eşyalar ağlar.
Gece ışıklar kapanırken
Arka bahçede ağaçlar üşüyor
Duyuyorum ağaçlar da ağlıyor, ben biliyorum
Hep dövüyor onları rüzgar , ben biliyorum.
Gündüz öğretmenim açılırken,
Öfkesi tokatlarından saçılıyor , öğretmenimin.
Hep okula gidince şamar
yiyorum
Arka bahçede ağaçlar biliyor , annem bilmiyor.
Tahta sıra , kirli tavan bizi izliyor
Ve beni izleyen her eşya bana ağlıyor.
Akşamüstü altı’ncı yaşım ölüyor
Dayıyorum ağzımı gökyüzü çeşmesine
Sevgili uçurtmam bükmesen boynunu?
Cesedin o kavaklarda çok üzücü durur.
Kızarıyor gökyüzü , akşam oluyor.
Canım ağaçlarım , akşam , televizyonum.
Çok geç yatıyorum ,
bunu öğretmenim bilmiyor.
20 Nisan
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder