Bulamadım

Bulamadım

Çok aradım araflarda kendimi

Bulamadım beni bulamadım.

Ağ-ladı halime örümcekler

Sonu gelmez görünen o yolların

Sonu geldi işte anladım.

Hayat gibi , ansızın.

Kalbimden kan akıtarak

Geziyorum kırmızı izimle hep

Takip et, bu bul beni , kan izimden.

Ölmeden gir , kaynağına kanımın.

-Ama ciddi –ama’larım var….

Yalnızlığım

Yalnız bırakışındandır.

Tanrım doldur gönlümü.

Ben bulamadım.

Ya tanrım! Sana rabbim diyebilir miyim?

Arkadaşım , canım , varlığım.

Gözümün nuru , darağcında andığım

İlelebetim , fiziğim , metafiziğim

Aradığım, bulduğum , doyamadığm

Rabbim. Yalnızım.

Ben- ben isem.

Nedir şu aradığım?

Tanrım! Pardon rabbim…

Nedir galaksiler gibi büyüyen,

Pardon genişleyen ve dolmayan.

Bir boşluk , pardon bir bilinmeyen , hiçlik.

Al beni , ben bittim.

Yok yok hiç bahanesi yok.

Çok güzel sevdik biz.

Kan oluğuna soktuk parmağımızı

Kestik parmağımızı kan dursun diye.

Bu kez kendi kanımızla yıkadık,

Kırmızının anlamını…

Tanrım! Ah pardon , rabbim!

Bulamadım beni…

Ne sana bir isim

Ne bana bir ben

Onlar karar verdiler

İstediğim gibi sevemedim seni.

Bulamadım , bulanarak,

Kana kan sıçratarak…