Umut öleceğini bilerek yaşayanlarındır
Yaşayan yarımların , tamamlanamayanların.
Ölüm ise burada bağırır ,
boşluğu doldurur yarısına kadar ;
Sen var ya sen!
Sen ve acıların, umutların , hayallerin
Sen artık yoksun…
O kan ağlasın ister,
Ben atlasımdan onun ülkesini çoktan çıkardım.
Umut tembellerin mi işidir?
Acılar ortasında bir güvercin kibrinden,
Ufak bir saman çöpü dilenen , canım.
Boğulan karınca!
Yoksa umut, çarelerin tükendiği yerde
İnsan canavarının yüreğinde yeşeren
Gökyüzü ağacımıdır?
Ölümle balta inen her köküne,
Ve dallar çığlık atar;
Sen var ya sen!
Sen ve hayallerin. Ayak izin , düşlerin.
Sen artık , yoksun.
O , avcının
nişanladığı bir güvercin
Ben bıraktım avcıları avlamayı.
Leşin karıncaların beklediği umut olsun.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder